De kerstboom is nog nooit zo snel de deur uit geweest als dit jaar. Met een half oog word ik gade geslagen door De Man, terwijl ik me per ongeluk inwikkel in de snoeren van de lichtjes. De adrenaline giert toch enigszins door mijn lijf en er is niets te merken van de korte nacht, terwijl ik met kerstmuziek op de achtergrond -heerlijk- de boom ontdoe van versieringen. Alles zit onder de glitter, inclusief ikzelf. 'Maar het is niet eens Drie Koningen geweest!' roept de Man half comateus vanaf de bank. Het is dat er weinig leven in zit, anders had hij me vast actiever belemmerd.
Nou ja... Dat komt er van als de kerstboom op de plek van mijn kas staat. Ik had gezegd dat hij per 1 januari weg moest. Nog nooit was de drive om de kersterige gezelligheid de deur uit te doen, zo groot als nu .
'Ooooh, stoute mama, waarom gaat de boom weg?' wordt er door de kinderen mee gejengeld. 'Hij is toch mooi?'.
Ik staar naar glinsterende puppy oogjes en verwijtende mondjes.
Zucht.
Mama legt alles nog een keer uit -niet alleen voor de oren van de kinders, maar misschien nog wel het meest voor De Man wiens hoofd nog op slapen staat- en aan mijn stem is duidelijk te horen hoe belangrijk het is dat die boom heul snel het huis uit moet. Anders is mama te laat met pepers voorzaaien en hebben we in de zomer geen pepers. Dat kan natuurlijk niet.
Kinderen snappen dit zo veel beter dan grote mensen. De oudste 2 gaan mama meehelpen en met een valse 'Ooooww Dennenboom', halen we alle kerstversieringen weg. Zo!
Als alles is opgeruimd, is eindelijk het moment daar waar ik sinds oktober naar uitkijk.
PomPomPommmmm!!! Moesseizoen 2019 is bij deze officieel geopend!
De zakken potgrond die ik binnen had gelegd zodat ze alvast konden opwarmen, kunnen open. Yes! Het mag nu echt. Ik zit al zo lang naar dit moment uit te kijken. Het is maar potgrond en wat brekerzand, plantjes kun je ook prima kopen, maar dit 'zelf mogen beginnen met kweken-oergevoel' zit zo diep van binnen bij me, daar kan geen gekocht plantje tegenop. De blijdschap die je voelt wanneer er een groen puntje uit de aarde steekt is niet te beschrijven. Hoe vaak ik wel niet De Man naar de kweekbakken heb gesommeerd, omdat er een pimentos de padron opkwam, of de yacon eindelijk een groen blaadje liet zien... Het is niet te tellen. Een mede-moestuinierder snapt deze kriebels waarschijnlijk wel, maar het is niet te doen om dit gevoel uit te leggen aan iemand die weinig met tuinieren op heeft.
Ook de moeskriebels? Van MadameMoes mag het hoor! Je kunt beginnen met voorzaaien. Het is immers al januari. Groene vingers zijn geen must om te (moes)tuinieren. Een groen hart des te meer, dus houd je vooral niet in als je nu ook de neiging hebt zakjes zaad aan te schaffen. Voor je het weet, sta je buiten in je shirtje het zweet van je voorhoofd te vegen, onkruid er uit te trekken dat het een lieve lust is en de slakken van je sla af te houden. Nog maar heel even!
Zelf houd ik me nooit zo aan wat kan en wat niet. Soms is de kriebel gewoon te groot! Maar dat betekent soms wel veel te grote, lange, slungelige planten binnen in huis. Als je plek hebt, waarom niet? Maar probeer het in te tomen, want februari is vroeg genoeg voor al je kweekwerk. Ik ken er genoeg die nu tuinbonen zaaien. Zelf houd ik het deze maand bij capsicum (peper en paprika). Maar volgende maand ga ik los!