Tuinbuurman

Tuinieren op een volkstuin heeft zo zijn charme. Gelijkgestemden op een kleine vierkante kilometer, altijd hulp in de buurt voor zwaar werk, oplossingen voor een probleem of voor de gezelligheid.

Afgelopen week heb ik mijn watervaten gevuld. Ze waren bijna leeg want de regen die de laatste weken was beloofd liet Zeeland elke keer links liggen. De waterkraan staat 100 meter van mijn tuin en om de vaten te vullen zijn veel tuinslangen en koppelstukken nodig. Gelukkig hebben we een goede tuinbuurman die alles bezit wat ik nodig heb en het ook nog belangeloos uitleent.

Mijn man gaat mee naar de tuin om de kist met slangen op te halen en alles aan te sluiten. Terwijl we de slangen uitrollen komt een andere buurman kijken. Of mijn man even kan helpen in zijn tuin. Zijn frees doet het niet meer en moet de schuur in. Nu begrijp ik waarom hij mij niet vraagt, met z'n tweeën krijgen ze hem nauwelijks naar binnen. Omdat de tuinbuurman de kracht niet meer heeft voor het trekkoord heeft hij een startmotor in laten bouwen, maar door te lang stil te staan doet de accu het niet meer. Techniek staat voor niets maar dan moet hij het wel doen. Mijn man haalt de
accu eruit om hem thuis op te laden.

Inmiddels zijn alle tuinslangen gekoppeld, kan de kraan aan en stroomt er eindelijk weer water in mijn vaten. Ik laat ze half vol lopen. Er mocht eens regen komen, dan kan er tenminste nog water bij. Onderwijl werk ik in de tuin, af en toe met een schuin oog naar de lucht kijkend. Het rommelt in de verte. Het zal toch niet...? Als de vaten half gevuld zijn vallen de eerste druppels en voordat ik bij ons spiksplinternieuwe waterhok ben komt de regen met bakken uit de lucht. De tuin water geven zal
voorlopig niet nodig zijn lijkt mij. Als alle slangen weer opgerold in de kist liggen ben ik doornat, maar voel met fantastisch. Moestuinhippie heeft weer water en de tuin ook, beter kan je tuindag niet zijn toch? Als ik thuis kom wacht een grote verrassing. De regentonnen staan vol met water. Een tuinderhand is snel gevuld.

Als mijn man de volgende dag de accu terug brengt naar de tuinbuurman krijgt hij een rondleiding door de schuur. Zijn spullen staan hoog opgetast in de schuur en hij heeft genoeg gereedschap om een heel leger aan het werk te zetten. Mijn man wijst op de stadiontoeter die aan de muur hangt. ''Waar is die voor'' vraagt hij. ''Voor de schoft'' zegt de tuinbuurman. ''Voor de wat'',''Voor de
schoft''. Dan valt het kwartje. ''Oh, voor de schaft!'' Iedere morgen om 10 uur klinkt de toeter. Tijd voor koffiepauze, oftewel de schaft. Tijd voor gezelligheid.